นิทานอีสป หมาจิ้งจอกกับอีกา

อีกาตัวหนึ่งได้คาบเนยแข็ง และบินมาเกาะที่กิ่งไม้สูง หมาจิ้งจอกได้เห็นเข้า แล้วอยากกินเนยแข็งชิ้นนั้น มันจึงคิดอุบายขึ้นมา แล้วกล่าวชมอีกาตัวนั้นว่า 

“เจ้าอีกาแสนสวย ขนของเจ้าช่างเงางาม ดวงตาช่างสดใส ประดุจดั่งราชาแห่งนกเลย เสียงของเจ้าก็คงไพเราะเช่นกัน ข้าอยากฟังเสียงเจ้ายิ่งนัก โปรดร้องเพลงให้ข้าฟังสักเพลงเถิดนะ”

อีกาได้ฟังคำชมจากหมาจิ้งจอก ก็ยืดอกยิ้มใหญ่ ปลื้มในตัวเอง มันจึงร้องเพลงตามที่หมาจิ้งจอกได้ร้องขอ แต่ทันทีที่มันอ้าปากร้องเพลงนั้น เนยแข็งก็ได้หลุดจากปาก ร่วงลงสู่พื้น อุบายของหมาจิ้งจอกสำเร็จ มันรีบวิ่งไปตะครุบกินทันที อีกาได้เสียรู้เจ้าหมาจิ้งจอกเสียแล้ว ได้แต่มองหมาจิ้งจอกกินเนยแข็งด้วยความเสียดาย

นิทานเรื่องกระต่ายป่ากับกบให้รู้ว่า

"อย่าได้ไว้ใจคนประจบสอพลอ พูดเยินยอเกินจริง"

"อย่าหลงตัวเองว่าดีเด่นมากเกินไป จนทำให้เกิดความเสียหาย "